شهدا شرمنده ایم

شهدا شرمنده ایم...

شهدا شرمنده ایم...

عاشقان را سر شوريده به پيكر عجب است دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است تن بي سر عجبي نيست رود گر بر خاك سر سردار ره عشق به پيكر عجب است شهدا شرمنده ایم...

هوا هنوز گرگ و میش بود؛ پس از سپری کردن یک شب سخت عملیات، آتش شدید دشمن، حکایت از پاتکی سنگین داشت. رزمنده دلاور حسن توکلی کنار من آمد، تیربارش را به من داد و گفت: با این تیربار سر عراقی ها را گرم کن، تا من نمازم را بخوانم، شروع به تیراندازی کردم و گه گاهی با گوشه چشم شاهد خضوع و خشوع او بودم. روی خاک های خاکریز تیمم کرد و به حالت نشسته به نماز عشق، مشغول شد، کمی تیراندازی کردم و دوباره متوجه او شدم، رکعت دوم بود، دست هایش را بالا آورده بود و قنوت می خواند. از شدت گریه شانه هایش می لرزید. تیراندازی را قطع کردم و به تماشای او مشغول شدم، در قنوتش با حالت خوشی می گفت: ((اللهم الرزقنا الشهاده فی سبیلک)). به حال خوشش قبطه خوردم. کمی تیراندازی کردم و باز نگاهی به او کردم، جلوی لباسش خونی شده بود و به آرامی جوی خون از زیر لباسش روی زمین، جاری شده بود؛ ولی او بی توجه به موضوع، در حال خواندن تشهد و سلام بود. منتظر بودم نمازش تمام شود، تا به کمکش بروم؛ در حالی که می گفت: السلام علیکم و رحمه الله، به حالت سجده بر زمین افتاد و آسمانی شد. پیکر آغشته به خون این عاشق را کناری خواباندم؛ در حالی که از شهدا شرمنده ایم...

شادی روح شهیدان مدافع حرم صلوات...

 

شهدا شرمنده ایم...

چه قدر خنده هایت دلربا است دوست شهید من...

شهدا شرمنده ایم...

شهدا شرمنده ایم...